„Галебот Џонатан Ливингстон“-Ричард Бах

Ричард Бах (Richard Bach, роден на 23 Јуни 1936 во Оак Парк, Илиноис) - американски писател,книжевник, прозаист, филозоф, есеист и авијатичар. Тој го изнесувал ставот дека физичкото ограничување и смртноста на човечките суштества се најобична илузија, за себе си се сметал дека е потомок на Johann  Sebastian Bach.

Галебот Џонатан Ливингстон (оригинален назив„ Johnatan Livingston Seagull„ ) не бил како другите галеби.   Тој бил бунтовник и не се грижел за  мислењето на другите галеби. И додека родителите го молеле да биде како другите галеби и да се грижи за храна, тој само сакал давежба виртуозно летање.

                 Тој бил тенок, летањето                                        го сакал  повеќе од храната. И покрај несреќите при летање, чувствувал помалку болка кога бил  во воздухот и ги надминал стравот, гневот и здодевноста на своите браќа поради што живееле кратко.                               Со огромната вежба успеал да достигне брзина од 360 км / ч.

Бескрајна приказна

Оваа книга е напишана од Миџаел Енде.Книгата е целосно со фантазија.Се зборува за едно осамено и тажно дете кое се викало Бастијан Балтазар Букс, сите го омаловажуваат,никаде не е успешен ,не е добар во училиште ,во спортот,ама многу сака да чита книги.Еден ден тој влегол во една книжарница каде продавачот  се однесувал многу лошо кон него и детето воочило дека има нешто во таа книга која ја читач тој и му ја украл и отишол на таванот на учичиштето каде почнал да ја чита.Се покрива со топло ќебе и се занесува во книгата со корица со две змии,,Бескрајна приказна".Проказната почнува кога детската царица паднала многу болна во култура на слоновата коска.Се барал доктор.Кентаурот Каирон(со глава на човек и тело на коњ) предложил медаљонот на царицата Аурин да го доделат на трагачот Атреј во Треновото море зад Сребрените планини .Таа живеела позади три врати.Ујулала кажала дека само дете од реалниот свет кое ќе влезе в фантазијата може да и даде ново име на Детската царица и да ја спаси неа.Поговорот на оваа книга би бил дека само ако ги именуваме поимите во нашата фантазија тие и ќе постојат,тие ќе создаваат нови бескрајни приказни,но во тие приказни ако го заборавиме своето име секогаш ќе не оставаат во фантазија доволно е да бидеме свесни и да се вратиме во реалноста зошто медалјонот на Аурин го донесува волшебството и на овој свет преку ,,Водата на животот".